Dzisiejsza Liturgia
Uroczystość Najświętszej Maryi Panny, Królowej Polski, głównej patronki Polski
Apokalipsa św. Jana 11,19a.12,1.3-6a.10ab.Świątynia Boga w niebie się otwarła i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego świątyni.
Potem ukazał się wielki znak na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu.
I inny znak się ukazał na niebie: Oto wielki Smok barwy ognia, mający siedem głów i dziesięć rogów – a na głowach jego siedem diademów.
A ogon jego zmiata trzecią część gwiazd nieba: i rzucił je na ziemię. I stanął Smok przed mającą rodzić Niewiastą, ażeby skoro porodzi, pożreć jej Dziecię.
I porodziła Syna – Mężczyznę, który wszystkie narody będzie pasł rózgą żelazną. I zostało uniesione jej Dziecię do Boga i do Jego tronu.
A Niewiasta zbiegła na pustynię, gdzie ma miejsce przygotowane przez Boga.
I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie:
«Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca».
Błogosławiona jesteś, córko, przez Boga Najwyższego,
spomiędzy wszystkich niewiast na ziemi,
i niech będzie błogosławiony Pan Bóg,
Stwórca nieba i ziemi.
Twoja ufność nie zatrze się aż na wieki
w sercach ludzkich wspominających moc Boga.
Niech Bóg to sprawi,
abyś była wywyższona na wieki.
Bracia: Dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości.
On to uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna,
w którym mamy odkupienie – odpuszczenie grzechów.
On jest obrazem Boga niewidzialnego – Pierworodnym wobec każdego stworzenia,
bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy to Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone.
Obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena.
Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: «Niewiasto, oto syn Twój».
Następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja». I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.
Św. Albert Wielki (ok. 1200–1280), dominikanin
Dwa bieguny świata
Istnieją dwie osie nieba, wokół których kręci się całe niebo: to są dwa bieguny. Jednym z nich jest Zbawiciel, znajdujący się zenicie, ponieważ jest pełen światła i nie ma w Nim ciemności; a drugim łono, w które się wcielił.
Wokół tych dwóch biegunów kręci się niebo, z pomocą wstawiennictwa Matki i Odkupienia na Krzyżu. Dzięki wstawiennictwu Maryi bowiem, a także przez krew i ciało Odkupiciela, Pan sądzi sprawiedliwie nad ludami.
Oś miłosierdzia, która podtrzymuje świat, kręci się wokół tych dwóch biegunów, ponieważ przez Matkę mamy dostęp do Syna, a przez Syna do Ojca. Tak prowadzeni, nie obawiamy się, że nie otrzymamy pojednania.
Te dwie gwiazdy, osie lub bieguny nieba są nieruchome; wokół nich, jak wokół dwóch niezbędnych stałych punktów, kręci się cały okrąg nieba.
ewangelia.org